Marciniak Malwina urodzona 26.06 1986 roku w Koszalinie. Ukończyła szkołę gimnazjum numer 6 w Koszalinie, a następnie Liceum Ogólnokształcące w Koszalinie. W 2005 roku rozpoczęła studia na Politechnice Koszalińskiej na Wydziale Mechanicznym na kierunku Technika Rolnicza i Leśna. Po ukończeniu studiów rozpoczęła studia doktoranckie na Katedrze Procesów i Urządzeń Przemysłu Spożywczego, gdzie obecnie kontynuuje naukę, a w 2014 r. otworzyła przewód doktorski.

Ulubione zajęcia sport, muzyka, turystyka, moda.

ZASTOSOWANIE BADAŃ W BIZNESIE:

Prowadzone badania:

Od wielu lat polskie rybołówstwo na Bałtyku odczuwa skutki kryzysu ekonomicznego, który jest spowodowany w głównym stopniu złym stanem zasobów dorszy, których połowy stanowiły największe zyski rybaków. Ta sytuacja powoduje, że wzrasta znaczenie dla rybołówstwa i przemysłu przetwórczego ryb śledziowatych Bałtyku, a zwłaszcza szprotów. Jednakże zainteresowanie zakładów przetwórstwa rybnego jest ograniczone, wynika to przede wszystkim z niskiego poziomu mechanizacji i automatyzacji operacji jednostkowych niezbędnych do przetworzenia surowca na produkty konsumpcyjne oraz powstania wad jakościowych, podczas procesów technologicznej obróbki surowca. Obecnie szproty przeznaczone na cele konsumpcyjne są wykorzystywane głównie do produkcji konserw. W procesie produkcji konserw rybnych korzystne jest usunięcie z surowca rybnego części wody, przed zamknięciem go w puszkach i przed cieplną sterylizacją konserw. Obecnie, przy produkcji konserw za szprotów bałtyckich do usuwania części wody z ryb stosuje się ich obróbkę cieplną wykorzystując żywą parę tzw. ,,parowanie” albo tzw. ,,podwędzanie” na gorąco w komorach wędzarniczych. Oba powyższe sposoby powodują  żelatynizację kolagenu w skórkach ryb, co osłabia wytrzymałość mechaniczną tych skór i sprzyja ich pękaniu w trakcie procesu sterylizacji konserw. Pękanie skór ryb stanowi wadę jakościową konserw ze szprotów. Możliwe jest poprawienie jakości konserw poprzez usuwanie części wody ze szprotów bałtyckich bez powodowania pękania skór, na drodze podsuszania szprotów w komorach suszarniczych przy zastosowaniu optymalnych parametrów podsuszania. Metoda ta umożliwi polepszenie cech użytkowych produktu ze szprotów bałtyckich, które wpływają na stopień zaspokojenia określanych potrzeb konsumenta związanych z zakupem danego produktu.

Cele badań :

• zapobieganie wadom jakościowym konserw ze szprotów, przede wszystkim poprzez uniknięcie pękania skór szprotów podczas usunięcia części wody przed cieplną sterylizację konserw;
• poprawa jakości technologicznej półproduktu (szprot bałtycki) do produkcji konserw;
• poprawa efektywności produkcji konserw rybnych ze szprotów bałtyckich;
• zwiększenie wykorzystania szprotów bałtyckich na produkty konsumpcyjne, zwłaszcza konserwy;
• optymalizacja parametrów podsuszania, poprzez zastosowanie optymalnej temperatury powietrza suszącego oraz szybkości przepływu powietrza suszącego i zasususzenia.

PLANY DALSZEGO ROZWOJU:

Prowadzone badania i analizy ukierunkowane są na rozwój sektora rybołówstwa i nadbrzeżnych obszarów rybackich. W dziedzinie przetwórstwa rybnego innowacyjna koncepcja pracy doktorskiej opiera się na optymalizacji podsuszania szprotów bałtyckich w procesie technologii produkcji konserw. Zastosowanie optymalnych parametrów podsuszania (temperatura powietrza suszącego, szybkości przepływu powietrza suszącego, czasu suszenia) pozwoli na uniknięcie wad jakościowych podczas produkcji konserw, a to będzie skutkowało zwiększonym zainteresowaniem zakładów przetwórstwa rybnego szprotami i ich lepszym wykorzystaniem na produkty konsumpcyjne. Zastosowanie optymalnych parametrów badawczych z wykorzystaniem suszarki komorowej stanowi innowacje w procesie obróbki szprotów bałtyckich, brak jest podstaw naukowych, wiedzy oraz zasad na temat usuwania części wody z ryb bez powodowania pękania skór. W dostępnym piśmiennictwie występują publikacje dotyczące produkcji konserw ze szprotów bałtyckich, gdzie usuniecie części wody z ryb odbywa się poprzez obróbkę cieplną, żywą parą lub tzw ,, „podwędzaniem’’ na gorąco, w komorach wędzarniczych. Metody te powodują powstawanie wad jakościowych, które polegają na pękaniu skór szprotów. Innowacyjne badania ukierunkowane są na optymalizację jakości produktów, w celu uniknięcia osłabienia wytrzymałości mechanicznej skór szprotów bałtyckich.

Rozwój współpracy z firmami oceniany jest jako możliwy i nieuchronny po zrealizowaniu pracy doktorskiej. Proponowane innowacyjne zadanie opowiada potrzebą zakładów przetwórstwa rybnego, znajdujących się w Regionie Zachodniopomorskim. Regionalne Zakłady zajmujące się przetwórstwem ryb sygnalizują problem związany z zachowaniem odpowiedniej jakość konserw ze szprotów bałtyckich. Innowacyjne podejście do tego zagadnienia pozwoli na poprawienie i optymalizację jakości surowca niezbędnego do produkcji konserw z ryb oraz poprawi cechy użytkowe surowca, które wpłyną na zaspokojenie określonych potrzeb konsumenta związanych z zakupem konserw rybnych.

Wartością dodaną do proponowanego zakresu koncepcji pracy doktorskiej w stosunku do obecnego stanu wiedzy będzie opracowanie optymalnych parametrów podsuszania szprotów bałtyckich, które zniwelują problem pękania skór podczas usunięcia z surowca rybnego wody przed zamknięciem ryb w puszkach i przed cieplną sterylizacją konserw. Wprowadzenie innowacyjnej metody usunięcia części wody ze szprotów bałtyckich z uniknięciem żelatynizacji kolagenu w skórach ryb pozwoli na poprawę jakości konserw ze szprotów. Przeprowadzone badania pozwolą na poznanie optymalnych parametrów podsuszania szprotów, które są niezbędne do uniknięcia wad jakościowych w procesie produkcji konserw z małych ryb pelagicznych.

Problemy podejmowane w pracy doktorskiej są istotne dla rozwoju przetwórstwa rybnego, ponieważ wpłyną między innymi na zwiększanie zainteresowania przetwórców szprotami i wykorzystanie większej ilości szprotów pochodzących z polskich połowów do produkcji konserw.

NAGRODY I WYRÓŻNIENIA:

Uczestniczka dotychczas nie otrzymała nagród i wyróżnień.