Doktorantka Marta Dworecka-Borczyk w życiu interesowała się przede wszystkim dwoma kierunkami. Po pierwsze, od najmłodszych lat kocha zwierzęta oraz wszystkie przedmioty biologiczne. Aby rozwijać się w tej dziedzinie wybrała taki kierunek studiów dzięki, któremu mogła łatwiej zdobywać potrzebną jej wiedzę oraz umiejętności.
Kolejnym krokiem był wybór studiów doktoranckich. W tym czasie zaczynała interesować się hodowlą zwierząt futerkowych, a dokładniej hodowlą norki amerykańskiej. Doktorantka wybrała ten wydział oraz kierunek zootechnika, ponieważ odpowiadał jej oczekiwaniom i potrzebom związanymi z przyszłymi planami.

 

Wykształcenie:

• 2011 – do chwili obecnej – Studia doktoranckie,  Zachodniopomorski Uniwersytet Technologiczny w Szczecinie, Wydział Biotechnologii i Hodowli Zwierząt
• 2003 – 2008 – Studia magisterskie, Akademia Rolnicza w Szczecinie, Wydział Biotechnologii i Hodowli Zwierząt, kierunek: Biologia
• 1999 – 2003 I LO w Nowogardzie

Doświadczenie:

• styczeń-luty 2014 – Certyfikat ukończenia szkolenia z następujących obszarów tematycznych:

1. Modelowanie biznesowe.
2. Aspekty prawne i podatkowe w procesie komercjalizacji.
3. Rynkowa analiza technologii.
4. Wycena innowacyjnych technologii.
5. Tworzenie oferty technologicznej, prezentacja przed inwestorem.

• 2011 – do chwili obecnej – Staże produkcyjne – ferma norek Bono Fur Farm s.c. Wołkowo, Nowa Dąbrowa
• Październik 2013 – Certyfikat ukończenia profesjonalnego kursu z zakresu selekcji skór norek, Saga Furs & Bono Fur Farm
• 16.11.2010 – 22.03.2011 – Nauczyciel biblioteki, nauczyciel świetlicy w Szkole Podstawowej w Wierzbięcinie
• 16.11.2009 - 15.11.2010 – Nauczyciel przyrody w Szkole Podstawowej w Wierzbięcinie
• 26.10.2008 - 15.11.2009 – Staż zawodowy w Powiatowej Stacji Sanitarno-Epidemiologicznej w Goleniowie

ZASTOSOWANIE BADAŃ W BIZNESIE:

Hodowla zwierząt futerkowych w Polsce rozwija się intensywnie, dając zatrudnienie ludności wiejskiej w obszarach o wysokim bezrobociu. W naszym kraju jest to stosunkowo młoda gałąź hodowli, co wiąże się z brakiem wypracowanych systemów hodowlanych odbijających się na ogólnych wynikach produkcyjnych. Pomimo ogromnej wiedzy dotyczącej znaczenia tego gatunku w przyrodzie, coraz więcej badaczy skupia się na zebraniu informacji na temat reprodukcji tych zwierząt. Wiąże się to z wysokimi cenami skór na aukcjach, zachęcających hodowców do powiększenia stad norek, a co za tym idzie polepszenia wskaźników rozrodczych tych zwierząt. Norki należą do specyficznego gatunku, charakteryzującego się skomplikowanym cyklem rozrodczym - prowokowaną owulacją, diapauzą, monoestrycznością. Ta ostatnia cecha sprawia, że hodowcy przywiązują niezwykłą wagę do parametrów rozrodu: płodności, plenności oraz liczby odchowanych młodych. Zaniedbanie spowodowane nie pokryciem samic w okresie rui w danym roku naraża hodowcę na duże straty w chowie i hodowli. Dlatego też poprawa efektywności kryć oraz wielkości miotów przyczyniłaby się do wzrostu liczebności zwierząt na fermie, a tym samym do zwiększenia ilości prac związanych z obsługą norek - karmienie, dbanie o czystość, rozsadzanie młodych oraz przygotowywaniem skór do sprzedaży. Wzrost ilości zwierząt na fermie wiąże się ze zwiększeniem ilości miejsc pracy w regionie, w którym położona jest ferma.

Opracowanie odpowiedniego systemu chowu i hodowli tego gatunku zwierząt niewątpliwie przyczyni się do wzrostu ich potencjału rozrodczego w tym zwiększenia skuteczności kryć oraz liczebności wykotów, a więc do poprawy wyników i opłacalności prowadzonej hodowli. Rezultatem będą niewątpliwie dalsze inwestycje prowadzące do rozwoju już istniejących oraz powstania nowych ferm hodowlanych, stanowiących dodatkowe miejsca pracy w regionie.

Dodatkowo ferma Bono Fur Farm, w której prowadzone są doświadczenia zdobywa liczne nagrody i wyróżnienia na wystawach zwierząt futerkowych, co stanowi formę reklamy województwa zachodniopomorskiego zarówno w Polsce jak i na arenie międzynarodowej.

Polska to duży producent żywności, przy której produkcji jak wiadomo powstaje ogromna ilość produktów ubocznych nie przeznaczonych do spożycia przez ludzi. W kraju jest kilka tysięcy ubojni drobiu, które rocznie produkują nawet kilkaset tysięcy ton odpadów pochodzenia zwierzęcego. Podobnie wygląda sytuacja w przypadku produktów ubocznych z ryb powstałych w licznych w województwie zachodniopomorskim zakładach przetwórstwa rybnego. Fermy mięsożernych zwierząt futerkowych to ekologiczne i naturalne zakłady utylizacyjne zastępujące nieefektywną, energochłonną oraz kosztowną metodę tradycyjnej utylizacji. Zarówno najprostszą jak i najbardziej racjonalną metodą utylizacji produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego jest przekształcanie ich na paszę dla zwierząt. Bardzo dobrym przykładem takiej działalności są fermy norek, gdzie jeden osobnik rocznie w karmie zjada około 40 – 50 kg wspomnianych wcześniej odpadów.

Pozytywne efekty realizacji doświadczenia, których rezultatem będzie opracowanie odpowiedniego systemu chowu i hodowli norek w warunkach polskich, zostaną wprowadzone i praktycznie wykorzystane przez hodowców przynosząc obustronne korzyści oraz otwierając drogę do dalszej współpracy tego typu firm z uczelnią. Hodowca zdobywa nowe doświadczenia, teoretyczną oraz praktyczną wiedzę na temat poprawy systemów hodowlanych, których odzwierciedleniem są korzyści finansowe natomiast pracownicy i studenci uczelni zyskują możliwość prowadzenia potrzebnych badań na zwierzętach utrzymywanych na fermie.

PLANY DALSZEGO ROZWOJU:

Doktorantka planuje złożenie pracy doktorskiej zgodnie z harmonogramem w II połowie 2015 roku.
Ponadto pragnie zdobywać doświadczenie potrzebne do realizacji przyszłych planów.

NAGRODY I WYRÓŻNIENIA:

Uczestniczka dotychczas nie otrzymała nagród i wyróżnień.