Krajowy Fundusz Szkoleniowy jest rozwiązaniem systemowym, które w 2014 r. wprowadziła nowelizacja ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (t.j. Dz.U. z 2024 r., poz. 475). Przeznaczony jest dla pracowników oraz pracodawców,¹ którzy są zainteresowani przekwalifikowaniem lub aktualizacją wiedzy i umiejętności. Celem utworzenia KFS jest zapobieganie utracie zatrudnienia przez osoby pracujące z powodu kompetencji nieadekwatnych do wymagań dynamicznie zmieniającej się gospodarki. Źródłem finansowania ww. narzędzia jest Fundusz Pracy, a w jego ramach możliwe jest uzyskanie środków na finansowanie:

• kursów i studiów podyplomowych realizowanych z inicjatywy pracodawcy lub za jego zgodą,
• egzaminów umożliwiających uzyskanie dyplomów potwierdzających nabycie umiejętności, kwalifikacji lub uprawnień zawodowych,
• określenia potrzeb pracodawcy w zakresie kształcenia ustawicznego w związku z ubieganiem się o sfinansowanie tego kształcenia ze środków KFS,
• badań lekarskich i psychologicznych wymaganych do podjęcia kształcenia lub pracy zawodowej po ukończonym kształceniu,
• ubezpieczenia od następstw nieszczęśliwych wypadków w związku z podjętym kształceniem.

O środki na ww. działania mogą ubiegać się pracodawcy:

• będący mikroprzedsiębiorcami (przedsiębiorcy, którzy zatrudniają mniej niż 10 pracowników, a ich roczny obrót netto lub całkowity bilans roczny nie przekracza równowartości w złotych 2 mln. EUR) w wysokości 100% kosztów kształcenia ustawicznego, nie więcej jednak niż do wysokości 300% przeciętnego wynagrodzenia w danym roku na jednego uczestnika,
• nie będący mikroprzedsiębiorcami w wysokości 80% kosztów kształcenia ustawicznego, nie więcej jednak niż do wysokości 300% przeciętnego wynagrodzenia w danym roku na jednego uczestnika.

Przy wyliczaniu wkładu własnego pracodawcy uwzględnia się wyłącznie koszty samego kształcenia ustawicznego, nie uwzględnia się innych kosztów, które pracodawca ponosi w związku z udziałem pracowników w kształceniu ustawicznym, tj. wynagrodzenia za godziny nieobecności w pracy w związku z uczestnictwem w zajęciach, kosztów delegacji w przypadku konieczności dojazdu do miejscowości innej, niż miejsce pracy, itp.

W 2024 r. woj. zachodniopomorskie otrzymało 9 130 000,00 zł na zadania związane z Krajowym Funduszem Szkoleniowym, a Zarząd Województwa Zachodniopomorskiego, na podstawie zgłaszanego zapotrzebowania, dokonał podziału tych środków na wszystkie samorządy powiatowe.

Pomoc w formie KFS przekazana pracodawcom prowadzącym działalność gospodarczą w rozumieniu prawa konkurencji UE, stanowią pomoc de minimis, o której mowa we właściwych przepisach prawa UE dotyczących pomocy de minimis oraz pomocy de minimis w rolnictwie i rybołówstwie. Pracodawca będący przedsiębiorcą dołącza do wniosku o zawarcie umowy na dofinansowanie kształcenia ustawicznego dokumenty, pozwalające na ocenę spełniania warunków dopuszczalności pomocy de minimis.

Pracodawca, zaintersowany uzyskaniem środków na finansowanie kosztów kształcenia ustawicznego pracowników i pracodawcy, składa w powiatowym urzędzie pracy, właściwym ze względu na siedzibę pracodawcy albo miejsce prowadzenia działalności, wniosek w postaci papierowej lub elektronicznej.

Wniosek wypełniony w postaci elektronicznej przed przesłaniem do powiatowego urzędu pracy należy:

• podpisać bezpiecznym podpisem elektronicznym weryfikowanym za pomocą ważnego kwalifikowanego certyfikatu lub
• podpisać potwierdzonym profilem zaufanym elektronicznej platformy usług administracji publicznej.

Wniosek pobrany w postaci elektronicznej można też wydrukować, podpisać ręcznie i złożyć w formie papierowej do właściwego powiatowego urzędu pracy.

Formularze wniosku dla pracodawcy o dofinansowanie kształcenia ustawicznego ze środków KFS powinny być dostępne na stronie internetowej powiatowego urzędu pracy. Doradca klienta w powiatowym urzędzie pracy udzieli pracodawcy wyjaśnień lub szerszych konsultacji w sprawie złożenia wniosku o dofinansowanie i możliwości otrzymania dofinansowania że środków KFS.

¹ Pracodawca – oznacza  jednostkę organizacyjną, chociażby nie posiadała osobowości prawnej, a także osobę fizyczną, jeżeli zatrudnia, co najmniej jednego pracownika. Pracodawcą nie jest więc podmiot prowadzący działalność gospodarczą i nie zatrudniający pracowników na podstawie umowy o pracę, powołania, wyboru, mianowania lub spółdzielczej umowy o pracę, współpracujący wyłącznie ze współmałżonkiem lub zatrudniający osoby na podstawie umów cywilnoprawnych.

Kontakt:
Patrycja Białecka

Wydział Polityki i Analiz Rynku Pracy

tel. (91) 42 56 145
e-mail: marta_sapinska@wup.pl.